آذربایجان | Azerbaijan
کشور آذربایجان از آن کشورهای حوزه دریای خزر است که قرابت های فرهنگی زیادی با ایران دارد و سفر به این سرزمین و دیدار از پایتخت آن، باکو، برای ما جذاب است. با وجود آنکه این کشور سالهاست که از اتحاد جماهیر شوروی جدا شده است ولی همچنان فضای سوسیالیستی آن دوران بر روح و روان این کشور قدیمی حاکم است.سفر به آذربایجان
در ادامه با شیدا گشت همراه شوید.
گرم شدن با شعله های آتش
در دورانی که جاده راه ابریشم رونق فراوانی داشت، آذربایجان سرزمینی بود که در چهار راه تجارت آن زمان قرار داش. همچنین، این کشور آسیای میانه، در آن زمان به سرزمین شعله های آتش نیز می شناختند. شترداران این سرزمین را با شعله های آبشرونی باز می شناختند که شب و روز شعله ور و روشن بودند. چند سال پیش، دولت این کشور تصمیم گرفت تا آسمان خراشی را در باکو بسازند که شباهت به چنین شعله هایی داشته باشد. کار ساخت این برجها که در سال ۲۰۱۲ به پایان رسید به نماد شهر باکو در دوران جدید تبدیل شد. نمای این برج ها بطور کامل با صفحه نمایش ال.ئی.دی پوشانده شده است که تصویر شعله های آتش را در سرتاسر برجها به نمایش می گذارد.
معماری شگفت انگیز موزه حیدر علیف
مرکز یا موزه حیدر علیف، رئیس جمهور پیشین آذربایجان، را می توان وقتی که از فرودگاه بین المللی این شهر به سمت مرکز شهر در حال حرکت هستید، مشاهده کنید. آنهایی که از معماری سر در می آورند، خیلی زود در نگاه اول متوجه خواهند شد که سبک معماری این بنای مدرن که طراح آن بانویی بنام زاها حدید می باشد، آینده گرا است. این بنا به هیچ وجه، دارای زاویه ها و گوشه های تند نمی باشد، بلکه بیشتر زاویه های این ساختمان سفید رنگ خمیده ای شکل است. بناهای معماری بسیار زیادی و جالبی در سالهای اخیر در شهر باکو آذربایجان سر برافراشته اند، که برای بازدید از هر یک از این بناهای مدرن می توان زمان ویژه و مجزایی برای بازدید از آنها اختصاص داد. در خیابان اصلی باکو، به مکانهایی که ارزش بازدید را دارند، می توان به موزه فرش باکو که ساختمان آن به شکل فرش لوله شده است، مرکز بین المللی موسیقی مقام-که نوعی دستگاه موسیقی آذربایجانی محسوب می شود-ترمینال اتوبوس و ایستگاه مترو این شهر اشاره کرد که سقف ورودی مترو را »فرشی جادویی« پوشانده است.
فراموشی واقعیت
ایچری شهیر، شهر باستانی باکو می باشد که گذشته شرقی آن با دیواره های قلعه ای باستانی احاطه شده است.خیابان های تنگ و باریک، بالکن های چوبی، مساجد و حمام های عمومی از بارزترین مشخصات این شهر قدیمی است. ایچری شهیر بعد از آنکه در لیست یونسکو قرار داده شد، مورد مرمت و بازسازی واقع شد.
قدم زدن در کنار ساحل دریای خزر
پارکی که در کنار ساحل دریای خزر ساخته شده است وبین مردمان باکو به بلوار معروف است، در سال ۲۰۰۹ میلادی صدمین ساگرد ساخت آن جشن گرفته شد. این پارک جذابترین بخش باکو می باشد و بسیاری از افرادی که به شهر باکو سفر می کنند و فرقی هم نمی کند چه گردشگر باشند و چه غیر آن، همواره از پارک بلوار شهر باکو و جذابیت هایش به نیکی یاد می کنند. این امر به دلیل وجود فضای سبز، کافه ها و چایخانه های بسیار در مسیر بلوار، غذاخوریها و فضایهای بازی برای کودکان و بزرگسالان است. این پارک حدود ۵٫۵ کیلومتر طول دارد و هر سال به طول آن اضافه می شود. در حال حاضر نقطه آغازین پارک از میدان پرچم شروع می شود. ارتفاعی که این پرچم در آن قرار داده شده است، از بلندترین ها در جهان به حساب می آید. نقطه انتهای پارک در ترمینال بندر بین المللی باکو به پایان می رسد.
خواندن یک پیغام
حدود ۶۰۰۰ نقش نگاره که روی سنگ آهک های نرم منطقه گبوستان این کشور کشف شده اند که به دوران مختلف زمین شناسی مربوط می شوند. این دوران از پارینه سنگی تا قرون وسطی امتداد پیدا می کند. مضمون هایی که انسانهای نخستین در این سنگها به تصویر کشیده اند، مفهومی همیشگی و ابدی دارد. بطور مثال، نقشهایی چون ماه و ستارگان، زندگی و مرگ، ماهیگیری، شکار و غیره از جمله این نقش نگاره های سنگی این منطقه است. یکی از پتروگلیف ها یا سنگ نگاره هایی که در این منطق کشف شده و تصویر یک کشتی غیر معمول را به تصویر کشیده است، مردم شناس سرشناس نروژی را بر آن داشت تا ادعا کند بین وایکینگ ها و ساکنین جزیره آبشرون پیوندهایی وجود داشته است.
شنا کردن در بزرگترین دریاچه نمکی کره زمین
تمام منابع رسمی و غیر رسمی دریای کاسپین را بزرگترین دریاچه جهان به حساب می آورند. این دریاچه ۳۷۱۰۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد و بیشینه عمق آن به ۱۰۲۵ متر می رسد. وسعت بسیار زیاد این دریاچه و پوسته اقیانوسی مانند پوسته کف آن، باعث شده است که نام دریا را بر این دریاچه گذارند. البته آب این دریا به شوری خیلی از آبها نیست و بنابراین برای شنا بسیار ایده آل است. به چشمها آسیبی نمی رساند و برای پوست ضرری ندارد. زیر ساخت توسعه یافته سواحل آبشرون و وجود استراحتگاه معروف نابران که مملو از هتل، مراکز تفریحی، کلوب قایق سواری، مراکز ماهیگیری و تجهیزات مخصوص شیرجه می باشد، این ادعا را که چرا آذربایجان را می توان مرکز توریسم آبی کشورهای حوزه دریای خزر قلمداد کرد.
سفر به انتهای زمین
مردمان شهر اردوباد-که در دامنه کوههای شهر نخجوان واقع شده است- به سنت های دیرین خود همچنان پایبند بوده و ساکنین آن کرم ابریشم تولید می کنند ویا باغ های میوه ایی چون هلو، زردآلو و لیمو را در اختیار دارند. بنابراین طبیعت بکر و آرام این منطقه ارزش یکبار رفتن را دارد.
در جستجوی فرش
برای قرن های متمادی، مردمان روستای لاهیج صبح اول وقت کاری را انجام می دهند که نیاکانشان در آن استاد و ماهر بوده اند و آن فرش بافی بوده است. همچنین، برای هنرهایی مثل مس کاری و آهنگری، این روستا شهرت داشته است و آثار هنری این روستائیان حتی در موزه لوور نیز به نمایش گذاشته شده است.
خرید باقلوا
وقتی از باکو به سمت شکی در حرکت هستید، متوجه خواهید شد که بیابان ها و استپ جای خود را به کوههای بلند می دهد. این شهر بیشتر به خاطر کاخ های تابستانی خان ها معروف است که در سال ۱۷۶۲ میلادی ساخته شده اند. در ضمن کارگاه شیرین پزی نیز در شکی وجود دارد که برای پخت باقلوای عسلی بسیار خوشمزه خود بسیار مفروف است.
رفتن به استراحتگاهی تفریحی
در طول سالیان اخیر، آذربایجان روی زیرساخت های خود سرمایه گذاری وسیعی را داشته است و هتل ها و مراکز تفریحی بسیاری را راه اندازی کرده است. یکی از جاهایی که برای تعطیلات کوتاه مدت می توان رفت شهر کوچک گابالا است. این شهر کوچک به دلیل داشتن یک موزه تاریخی که به دورانی بر می گردد که پایتخت آلبانیای قفقازی بوده است، ارزش یکبار رفتن را دارد.
پنهان شدن از چشم دنیا
در بازار محلی گوبا، شما می توانید یک خودرو شخصی کرایه کنید و به روستای خینالوگ بروید که مرتفع ترین روستای آذربایجان قلمداد می شود. حدود ۲۰۰ خانه درفاصله بسیار نزدیکی نسبت به یکدیگر در نوک تپه ایی قرار گرفته اند. روش زندگی مردم در این روستا برای سالها تغییر نکرده است. مردم در اینجا نان های تخت پخت می کنند، نخ ریسی می کنند و خانه های خود را با سوزاندن پهن خشک حیوانات گرم می کنند.
رفتن به بلندای کوه
چشم نوازترین چشم اندازهای آذربایجان در بخش شمالی این کشور، در پارک ملی شاهداگ قرار دارد. از دور دست ها براحتی می توانید آثار بارش برف در نوک قله کوه شاهداگ و بازاردوزو را ببینید. پیمایش کوه در اینجا از بخش آسان آن یعنی سطح یک آغاز می شود و به سطح پنج که نیاز به صخره نوردی نیز خواهد بود، می رسد.
رفتن به زمین های خاکی
چشم انداز طبیعی که در جنوب باکو قرار دارد بسیار قرابت با سطح کره ماه دارد: کیلومترها سطح خاکی و بی رنگ و لعاب با دهانه های کوه آتشفشان، خاک رس و دریاچه های بسیار کوچک. بعضی از این آتش فشان ها ۴۰۰ متر ارتفاع دارند و بعضی بسیار کوچک و تپه مانند می باشند. آنهایی که بزرگ هستند به ندرت فوران می کنند ولی اگر هم چیزی بیرون پس بزنند، ان را با شدت زیادی انجام می دهند. بعضی نیز هستند که مرتبا گل و لای بیرون می دهند مثل گوتورداگ در منطقه گبوستان.
درمان بیماری در استراحتگاه نفتلان
این استراحتگاه در سطح جهانی از اعتبار ویژه ایی برخوردار است و بخاطر خاصیت درمانگری این ماده نفتی، افراد زیادی به این منطقه از کشور آذربایجان مراجعت می کنند. تاثیر گذاری این ماده از خانواده نفت بوسیله آزمایش های علمی به اثبات رسیده است و در حال حاضر پمادی مخصوی از این ماده بوسیله شرکتی آلمانی تولید و در بازار مصرف به فروش می رسد.
خرید فرش
فرش ها در طرح ها و رنگهای مختلف بوسیله فرش بافان در این کشور بافته می شوند. ولی شیک ترین و با کیفیت ترین آنها را در شیروان و نوع آراسته به رنگ آبی و قرمز آن در گوبا بسیار در این دیار معروف می باشند.
پوشش با پارچه ابریشم
روسری های مخصوص روستای باسکال این سرزمین که به رنگ ها و طرح های بسیار زیبایی درست می شوند، از کارهای دستی مردمان این روستا محسوب می شود. ابریشم بکار رفته در این روسریهای سنتی از شهر شکی آورده می شود. بعد آنرا با رنگدانه های طبیعی خشک می کنند و از درختان آویزان می کنند. در مرحله آخر طرح و نقشه ی مورد نظر را با دستگاه چاپ چوبی به سطح روسری انتقال می دهند.
نشستن در کمین غزال ها
این حیوان بسیار تیز پا و چابک که در زبان محلی به جیران معروف است از زمانهای بسیار دور نماد کشور آذربایجان بوده است. سرزمینهای جنوبی در زبان شعر و ادب به » جیران چل« یا همان سرزمین غزال ها معروف شده اند. البته چند دهه پیش به دلیل شکار بی رویه نسل این حیوان رو به انقراض بود که با پیشگیری های بعمل آمده در حال حاضر در منطقه حفاظت شده شیروان که بعدها بوجود آمد، حدود ۱۰۰۰۰ گونه از آن در این منطقه زیست می کنند.
طلای سیاه
خاویار را براحتی می توان در این کشور تهیه کرد، ولی امکان اینکه تعداد زیادی از آن را از آذربایجان خارج کنید وجود ندارد. به گردشگران اجازه داده می شود تا تنها دو قوطی از آن را با خود از این کشور خارج کنند.
غذاهای ملی
شما هر جایکه برای غذا خوردن بروید، چه به یک کاروانسرای قدیمی و یا رستوران ساحلی، بشقاب غذایی برای شما اورده می شود به نام »ساج«. این غذا شامل گوشت بره، فندوق، بادمجان و تکه های سیب زمینی، تکه های حلقوی فلفل شیرین و میوه به می شود که در روغن همگی سرخ می شوند. این غذا که بصورت تازه پخت می شود در یک بشقاب قرار داده می شود و زیر آن شمعی قرار داده می شود تا غذا گرم بماند. در بخش جنوب این کشور، غذاهایی چون لنکوران و لاوانگی غذای اصلی مردمان آن منطقه محسوب می شوند.